کد مطلب:48778 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

از ديدگاه قرآن، چه افرادي صفت لا خوف عليهم و لا هم يحزنون را دارند؟

نخست شايسته است به معناي خوف و حزن و تفاوتي كه بين آنها وجود دارد اشاره شود. خوف (ترس) انتظار كشيدن امري مكروه و ناپسند، از روي علائم قطعي، يا ظنّي و احتمالي است، چنان چه اميد و انتظار امري پسنديده و مورد علاقه انسان است، از علائم قطعي يا ظنّي(مفردات راغب، واژه خوف، ص 161.) و حزن به معناي غصه و اندوه ميباشد. تفاوت اين دو در اين است كه خوف نسبت به امور آينده است ; انسان ميترسد در آينده مشكلي براي او پيش بيايد، امّا حزن و اندوه نسبت به حوادث گذشته است.(تقسير نمونه، آية الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 2، ص 227، نشر مكتب الاسلاميه.) در قيامت اغلب مردم، ترس و حزن دارند; كساني كه به طور قطعي ميدانند عمل نيكي ندارند و جزء اشرار و فسّاق هستند و گرفتار حزن و غصه شديد ميباشند و از عذابي كه در انتظار آنها است ميترسند. كساني كه سرنوشت آنها به طور دقيق معلوم نيست ترس دارند كه چه بسا گرفتار عذاب شوند، امّا از قرآن استفاده ميشود از افرادي در آن روز خوف و حزن ندارند و آنها عبارتند از:

1. كساني كه وقتي هدايت الهي به آنها برسد، دستورهاي خدا را پيروي كنند. (بقره، 38)

2. افرادي كه به خدا و روز قيامت ايمان داشته باشند و عمل صالح انجام دهند. (بقره، 62)

3. اشخاصي كه تسليم ذات الهي باشند ; آري كسي كه روي خود را تسليم خدا كند و نيكو كار باشد، پاداش او نزد پروردگارش ثابت است، نه ترسي بر آنها است و نه غمگين ميشوند. (بقره، 112)

4. عدهاي كه اموال خود را در راه خدا انفاق ميكنند و هرگز بر فقير منّت نميگذارند. (بقره، 262)

5. كساني كه اموال خود را شب و روز، پنهان و آشكار انفاق ميكنند. (بقره، 274)

6. گروهي كه به خدا ايمان آورده و عمل صالح ميكنند و نماز را به پا ميدارند و زكات ميپردازند. (بقره، 277)

7. مجاهدان و كساني كه به شهادت رسيدهاند. آنها به خاطر نعمت هايي كه خداوند از فضل خود به ايشان بخشيده است، خوشحالند و به خاطر كساني كه هنوز به آنها ملحق نشدهاند (= مجاهدان و شهيدان آينده) خوش وقتند، زيرا مقامات برجسته آنها را در آن جهان ميبينند و ميدانند كه نه ترسي بر آنها است و نه غمي. (آل عمران، 169 ـ 170)

8. افرادي كه به خدا و روز قيامت ايمان بياورند و به دنبال آن عمل صالح انجام دهند. (مائده 69)

9. عدهاي كه دعوت پيامبران الهي را قبول كنند و خود را اصلاح نمايند: ما پيامبران را جز (به عنوان) بشارت دهنده و بيم دهنده نميفرستيم، آنها كه ايمان بياورند و (خويشتن را) اصلاح كنند نه ترسي بر آنها است و نه غمگين ميشوند.(انعام،48)

10. اشخاصي كه دوستان خدا هستند: أَلاَ َّ إِنَّ أَوْلِيَآءَ اللَّهِ لاَخَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَهُمْ يَحْزَنُونَ ;(يونس،62)

11. پرهيزكاران و كساني كه از هر گناهي در دنيا دوري كردهاند، خداوند در روز قيامت آنها را مورد خطاب قرار داده ميفرمايد: لاَخَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَ لاَ َّ أَنتُمْ تَحْزَنُونَ كه پيش از اين خطاب آمده است: الاْ ئَخِلآ َّءُ يَوْمَغذِم بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوُّ إِلآ الْمُتَّقِينَ ; دوستان در آن روز دشمن هم ديگرند مگر متقين و پرهيزكاران

12. افرادي كه در برابر شدايد و سختيها استقامت ميكنند: إِنَّ الَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَـَمُواْ فَلاَخَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَهُمْ يَحْزَنُونَ ; (احقاف، 13) كساني كه گفتند: پروردگار ما اللّه است، سپس استقامت كردند، نه ترسي براي آنان است و نه اندوهگين ميشوند.